Yağız hayatıma girdiğinden beri herkesin hayatı gibi benim hayatımda değişti. Zamanın ne kadar çabuk geçtiğini anlıyor insan. Yağız o kadar çabuk büyüyor ki, bazen "yavaş git" demek istiyorum zamana. Ama nafile.
Yağız'dan her gün yeni bir şeyler duymak o kadar güzel ki! Kelimeleri tekrar etmesi, sürekli oyun halinde olması, hareketleri taklit etmesi, arkadaş canlılığı, hayvanseverliliği,...
İnsan her gün bir kez daha aşık olur mu? Oluyormuş demek ki !
Annelik zor zanaat. Çok seviyorsun elbet anlatılamayacak kadar. Ancak çokta kızıyorsun. Mesela Yağız çok uyumlu bir çocuk. Ancak dönem dönem özellikle diş çıkartma zamanlarında çok huysuz oluyor. Bende alışık olmadığım için afallıyorum :)
Dediğim gibi annelik zor zanaat. Tek atımlık kurşun var ve hata yapma şansın yok. İllaki hatalar yapıyoruz. Bu hataları en aza indirgemeye çalışıyorum.
Yağız bu aralar çok afacan. Ne dersek onu yapıyor. Henüz 19 aylık ama tüm hayvan seslerini çıkartıyor, ne dersek tekrarlıyor, hareketlerimizi kopyalıyor, şekilleri biliyor ve yerine koyuyor. Müzik duyunca da asil bir Trakyalı gibi oynamaya başlıyor :)
Sevgisini çok güzel gösteriyor. Hemen "ohh ohh" diyerek öpüyor, sarılıyor. Özür dilemesini biliyor. Bir hata yapıyorsa ya da ben ona bakışlarımla anlatıyorsam hemen gelip o minik suratını masumlaştırıp ohh ohh diye sevip kedi gibi sırnaşıyor :)
Demem o ki, annelik güzel bir o kadar da zor.
Şuan çalışan bir anneyim. Annemin desteğiyle rahatım. Yağız anneannesiyle çok güzel ve verimli vakit geçiriyor. Bir de annem olmasaydı ne yapardım. Daha önce başıma geldi. Eve gelince ev işleriyle uğraşmaktan Yağız'a vakit ayıramıyordum. Bu da çocukta sinir yaratıyordu ve agrasifleşiyordu. Ev işini yapmasan olmaz. Yağızla ilgilenmesen olmaz. Arada anne kayboluyordu bu durumda :( Neyse ki düzene soktuk.
Annelerin arada kaybolmaması gerekiyor ki çocuğuna verimli olsun :) Verimli günler diliyorum.
0 yorum:
Yorum Gönder