İki Çocuklu Hayat

    Ben buralarda değilken hayatımda çok şey değişti.  İki çocuk ve dükkan olunca insan kendine bir süre zaman ayıramıyormuş. Bir süre derken uzun bir süre :) 

     Artık 3Y olduğumuzdan da kısaca bahsetmiştim. Hayatım Yılmaz, Yağız ve Yarenle tamamlandı.
Tek çocuk muhteşem, iki çocuk paha biçilemez. Ben ailemden uzakta olduğum için yani gurbette yaşadığım için herkes bana zor olmuyor mu? diye soruyor. Aslında ev, iş ve çocuk üçgeninde çok yoruluyorum. Çocukların okulları, kursları, birini al birini bırak. Psikolojileri, sosyal hayatları, pademi sürecinde yaşadığım tereddütler,.... 

    Kendime ayıracak hiç vaktim olmuyor. Olsa da herkes uyuduktan sonra 1 saat spor biraz kitap vakti yaratmaya çalışıyorum. Hatta çoğu kez sessizlikte oturmayı tercih ediyorum. Bu kez de geç yatmak zorunda kalıyorum. Şikayetçi miyim? Hayır asla, insana evladı ağır gelmiyor. Bu süreci zaman yöntemine oturtmaya çalışıyorum. Büyük hedefi, hedeflere bölüyorum. Hedefleri, yapılması gerekenlere bölüyorum. Tavsiye ederim. Bu şekilde adım atmak çok mantıklı oluyor ;)